دلنوشته عاشقانه فاز بالا
تاریخ خبر : شنبه 9 اسفند 1393دلنوشته عاشقانه فاز بالا برای دوستان
دلنوشته عاشقانه فاز بالا
آدمها مثل سایه اند!
ازشون فرار کنی.
دنبالت میدوند!
دنبالشان که بدویی.
ازت فرار میکنند!
حال و هوای این روزهای ما
نه گرم است و نه حتی سرد
بدون شمارش تعداد نفس هایمان
و این نیز می گذرد... !
دِلَم میخواد!
خُدا بیاد بِهِم بِگه:
دیوونَم کَردی بیا اینَم هَمونی که میخواستی...!
وقــتی همه چیز خوبه
میترسم!
.
.
.
مـن به لنگیدن یکــــ جایِ کار!
اگه یه روز فکر کردی نبودن یه نفر بهتر از بودنشه چشماتو ببند و به نبودنش فکر کن ، اگه دیدی چشمات خیس شد بدون داری به خودت دروغ میگی...
از شکستن دو چیز بترس!
یک دلی که صادقانه دوستت داره
دومی دلی که صادقانه به یادته...
استغفار می کنم
از آن
” دوستت دارم ” هایی
که حرامت شد...
این سه تا نقطه را برای تو گذاشته ام عشق من!
همیشه اینها نشانه ی سانسور نیست
هزار حرف و تصویر و خاطره در آن خوابیده
مثل من که وقتی نگاهت کنم سه نقطه بیش تر نمی بینم
تو
من
و خداکه از دیوانگی سر به بیابان گذاشت . . .
یه روزی همه میفهمن که
” هرجور راحتی ”
یه فحشه . . .
خدایا . . .
این بود دنیایی ک ب خاطرش ب شکم مادرمان لگد میزدیم . . .
چ فرقی میکنـد . . .
در سیـرک یـا خـانه . . .
خنده ات ک تلـخ باشد . . .
دلت ک خون باشد. . .
تـو هم دلقکـی . . .
اگه می دونستم کی سر نوشته آدما رو می بافه . . .
بهش می گفتم ماله من و بشکافه :(
سبقت از سایـــه ها به بیشتر دویدن نیست،
به سوی نور که باشی سایه به دنبال توست:
“خدا همیشه با ماست” بخوانش با لیخند…..
خدایا….
سیب که شیرین است
سهل!
تو بگو، زهر!
هرچه که باشد. . .
بیار، با تمام وجودم می بلعم….
تو فقط مرا از این دنیا بنداز بیرون…
دیگر همه نقطه ضعفم را فهمیدند…..
از من چیزی که می خواهند جان تو را قسم می خورند.
خدایا شبیه بادکنکی شده ام از بغض هایی که به اجبار فرو داده ام …. التماست میکنم …. فقط یک سوزن … تکه تکه شدنم با خودم….!
قله ای که بیشتر از یکبار فتح شود تفریحگاه مردم میشود / مواظب دلت باش….
دنیا اگر مردانگی سرش میشد
اسمش دخترانه نبود.
استقامت رودخانه دل صخره ای را میشکافد نه بخاطر قدرتش بلکه بخاطر پایداریش
خواب بودک که خدا صدام کرد و گفت :
خوابی!؟
عشقت داره قربون یکی دیگه میره و تو خوابیدی؟!
لبخندی زدم و گفتم :
خدا جون ؛ این همون مخلوقیه که موقع آفریدنش ، به خودت آفرین گفتی!
الان که کلی حرف واسه گفتن داریم،حیف که دیگه زنگ انشاء نداریم…
بیا با پنجه راه برویم روی تن این دنیا…بگذار خواب بماند…نفهمد از قانونش گریخته ایم و دل باخته ایم…
وقتی گندم ها رو درو کردند
هیچ کس تنهایی مترسک رو درک
نکرد حتی کشاورزی که
همیشه با او بود…
این است حکایت روزگار…
میگن اگه میخوای تو عشقت شکست نخوری فقط یکی رو دوست داشته باش وبهش بگو تورو بیشتراز خودم وکمتراز خدا دوست دارم!
تو ویترین زندگی به عروسکی نگاه نکن که مال تو نیست چون اون فقط وسوست میکنه اونیو که داری از دست بدی…
ای کاش دانه برفی بودم هنگام باریدن به پشت شیشه اطاقت می خوردم و برای یک لحظه آنروی ماهت رو می دیدم و سپس آب می شدم!
مثل ان مسجد سرراهی تنهایم هر کسی هم می اید مسافر است میشکند هم نمازش را هم دلم را…
گفت تا سیگاری دود کنی برگشته ام
زندگی ام دود شد
کجا ماند؟
نمیدانم!
تو سکوت میکنی و فریاد زمانم را نمی شنوی !
یک روز…. من سکوت خواهم کرد ؛
و تو آن روز…. برای اولین بار مفهوم “دیر شدن ” را خواهی فهمید…
یه آدمایی هم هستن اسمشون دوسته. . .
خودشون دشمن
سریع ترین نقاشی بود که دیدم !
در یک چشم به هم زدن روزگارم را سیاه کرد . . .
چه کسی برای عشق ما شعر اتل متل خواند!
که پایت را به این راحتی از زندگیم ورچیدی؟
تـو مـرا نـادیـده بـگـیـر . .
و مـن،
بـدنـم روز بـه روز کـبـود تـر مـی شـود . .
از بـس
خـودم را مـی زنـم . .
بـه نـفـهـمـی
نــــــــــــه
هوا سرد نیست
سرمای کلامت، دیوانه ام میکند
بی رحم!
شوق نگاهم را ندیدی؟
تمامه من به شوق دیدنت، پر میکشید
ولی …
همان نگاه بی تفاوتتــــــــ
برای زمین گیر شدنم کافی بـــــــــــــود
مـــن از زندگـــ ـے کســـ ـے
حذفــــ شــــدم
که بــــرا ـے داشتنـــــش
و بـــــرا ـے بودنـــش
خیلـــ ـے ها رو از از زندگــــ ـیم
حذفــــ کــــردم
من تو را دوست دارم
تو مرا دوست نداری
باشد ولی
من به “دوست” مشترک مان
حسودی ام می شود . . .
روزی ؛
مــخــاطــبـــ تـــمــام جــمــلاتــتـــ مـــن بـــودم
نــمــی دانــی..
چــه درد ســخــتــی اســـتـــ
خـــلـــع مــقــام شـــدن..
نــمــی دانــی چــه ســخــتــ تــر اســتـــ
دیــدن تــرفــیـــع گــرفــتــن دیــگــری
برایش نوشتم:
“به امید فردای بهتر”
دو هفته بعد شنیدم ازدواج کرد!
بعدهـــــــــــا فهمیدم
آن روز“الف” فردا را
یادم رفته بــــــــــود
فـــــاسد بـــودن فقط به تـــــن فـــــروشی نیست
گاهی وقت ها به فـــــروختن خـــــاطرات قدیمی به بهـــــای ورود یکــ تــــازه وارد است
راهش را هم تقسیم کرد
رفتنش به من رسید ، رسیدنش به دیگری . . .
هربار که کودکانه دست کسی رو گرفتم
گم شده ام !
ترس من از گم شدن نیست ..
ترسم از گرفتن دستی ست که بی بهانه رهایم کند !
“تو” جا زدی
“من” جا خوردم
“اون” جا گرفت !
خـــــــیال کـــــــردی رفـــــــتی و تمـــــــام؟!
بــــــــــریـــــــــــدی و خـــــــــــلاص..
مـــــــن هرگـــــــز کـــــــوتاه نمی آیم.. می بینی ؟
تا ابد دهانت از شعر های عاشقانه من سرویس است !!
تو رگ شوخی ات با دیگران گُل می کند
و من رگ غیرتم باد !
عجب
نمی دانستم رگها هم قدرت انتخاب دارند . . . !
دلم ز نازکی خود شکست در غم عشق / وگرنه از تو نیاید که دل شکن باشی
تو را با دیگری دیدم که بی من شادمان بودی / گمانم بود بی احساسی و تو بیش از آن بودی
رها کردی مرا رفتی ، شکستن بود تقدیرم / تمام فکر من هستی ، به فکر دیگران بودی
دست بردار از این جنگ نا برابر
دل سنگ تو همیشه برنده است ، دل تنگ من همیشه شکسته
من همین یک دانه دل دارم بفرما بشکنش / کوزه ای از آب و گل دارم بفرما بشکنش
تو سبوی آرزوهای مرا بشکسته ای / هرچه بادا باد ، این هم دل ، بفرما بشکنش
خدایا به آنان که ادعای عاشقی تو را دارند بیاموز که بزرگترین گناه شکستن دل آدمیان است !
کاش میشد بعضی ها کمی انسان بودند و چشمان کور خود را باز میکردند و اگر شهامت داشتند دل انسانها را با شکستن دل دیگر انسانها مثلا شاد نمیکردند
بی انصاف با کدام لالایی وجدانت را خوابانده ای
که اینچنین بیخیال ما شدی . . .
یاد تو” پرچم صلحیست میان شورش این همه فکر . . .
شکستن یک دل چقدر قدرت میخواست که پنداشتی تو قویترین بودی ؟
رفتنت آغاز ویرانیست حرفش را نزن / ابتدای یک پریشانی است حرفش را نزن
دوست داری بشکنی قلب پریشان مرا / دل شکستن کار آسانیست حرفش را نزن
اگه یه وقت دلمو شکستی فدای سرت ! فقط کفش بپوش که شکسته هاش تو پات نره
هر آدمی تو زندگیش یه بی معرفت داره
که اون بی معرفت
دوست داشتنی ترین آدمای روزگاره !
بی معرفت ، به یادتم . . .
کف بینی نکن! دستی که به سویت دراز شده، طالعش تویی!
غبطه می خورم به ” او ” که بیشتر از من کنار تو نفس می کشد…!
میان انکار های تو برای همیشــه گــُم شد آن خیالی که از دوست داشتنِ تو ساخته بودم…
بی بهانه رفتی و من همچنان در انتظارِ بیــــ بهانه آمدنت هستم
هنوز هم دلواپست میشوم و تو نیستی و دلواپست میمانم تا یک شب که دوباره رفتنت را باور کنم!
چشمـانم را کـه مـی بنـدم رویـا می شوی. . . شیـرین !
چشـم بـاز مـی کنم شـعر مـی شـوی . . . تلـخ !
تو نـاب تریـن واژه ای هستـی که من همـیشـه در حسرت طعمت دلـم شـور مـی زند…
بی خبری ،
بی پایان ترین خبری است که ازتو می رسداین روزها…
تا روزی کــه بــود دســت هــایــش بــوی گــل ســرخ مــی داد!
از روزی کــه رفــت گــل هــای ســرخ بــوی دســت هــای او را مــی دهنــد . . .
در دلم آرزوی آمدنت می میرد، رفته ای اینک، امّا آیا بــــــاز می گردی؟!
چه تمنای محالی دارم …. خنده ام می گیرد!
می خواهی نباشی؟
باشد؛ من هم راضیم به تبی و مرگی…!
“تنهاشده ام” جمله ای کلیشه ای است،اما باورکن “تنهاشده ام”
هرگز فراموش نخواهم کرد که براى داشتن تو دلى را به دریا زدم که از آب واهمه داشت.
نیستی و اتفاق های تلخ ساده می افتند
نیستی و ترس های کوچک بزرگ می شوند
و مهم نیست چند شنبه است !
و مهم نیست ساعت چند است !
چه احمقانه زنده ام، چه وحشیانه نیستی …
درد را با چه اندازه مى گیرند؟؟ درد دارم از اینجا تا تو…
دسته بندی محصولات